Anlatacağım pardon yazacağım olay gerçekten olmuş bir olaydır… :)

Benimde öğrenci olduğum doksanlı yılların ortalarında Dicle Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Edebiyat Öğretmenliği Bölümü Hocalarından biri derse girer. Dersin adını bilmiyorum ama konu dil bilgisi, konunun konusu da Şimdiki Zaman ve Şahıs Zamirleridir … :)

Hoca sınıfa girer girmez ne masaya oturur, ne imza sirküsü derdindedir. Zaten öğrencilerin imza atmak için değil sevdikleri için dersine girdikleri hocalardan biridir.

Xoca direk konuya dalar.

“ Gençler, ‘ACIMAK’  fiilini şimdiki zaman ekiyle Diyarbakır şivesiyle söyleyebilecek var mı aranızda ?.”

Bayılırım derse sıra dışı bir şekilde başlayıp  bu sıra dışılığın getirdiği ilgiyi dersin sonuna kadar koruyan hocalara…

 Neyse, sınıfta 50-55 kişi vardır ve çoğunluğu da Diyarbakırlıdır. Hatta birkaç tanesi eski şehir çocuğu. Eski diyorum, çünkü sınıfta, “şehir çocuğu olarak nereye kadar ?”  deyip, bir lise daha bitirmiş olacak kadar zamanda dershaneye giderek üniversiteyi kazanan şehir çocuğu arkadaşlardır bunlar.

Sınıftakiler de biliyor bu arkadaşların eskiden şehir çocuğu olduklarını ve onlar varken bize laf düşmez deyip, söz hakkını onlara verirler. Zaten(i) üzerinde çok durmaya da gerek yok, bunu bilmeyecek nevar ?..

Şurdan çık cad(d)eye, ilk karşılaştığın insana sor.

         Hemen ;      Aciyem ( Acıyorum)

                              Acisen,  ( Acıyorsun)

                              Aci          (Acıyor)

                              Aciyıx     (Acıyoruz)

                              Acisiz,    (Acıyorsunuz)

                              Acilar     (Acıyorlar)     

 diye iki dakikada söyler sana cevabı. Bunu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencilerine sormak ne icap edi(yor),   bu xocada  ne yapmağa çalışi(yor) ?

Diyarbakırlı öğrenciler bir yandan da çok seviniyor tabi. Çüm(n)ki yalan yox, “ Biz bize hayran, biz bize kurban.” durumları… ;))  

“Ovv Xocam bundan kolay nevar ?”  deyip, dersin sonuna doğru bir tek kişinin bile doğru cevabı veremeyeceğini akıllarına bile getirmiyorlar. 

Hele de eskiden  şehir çocuğu olan abelerimiz…  “Vay be ! Günün birinde şehir çocuği olmaxta bir işe yarayacakmış demax ki… :)) ”diye, akıllarından geçirmişler mi o kadarını bilemiyorum tabi.

Efendim ne başınızı ağrıtayım, ne o bir zamanlar şehir çocuğu olan arkadaşlar ne de diğerleri ‘Acımak’ filini şimdiki zaman ekini kullanarak Diyarbakır şivesinde söyleyememişler.

Kim ağzını açmışsa ilk kelimeden sonra Xoca yanlış deyip susturmuş.

50-55  Kişi içinden hiç mi bilen çıkmaz ?.. Çıkmamış …

Diyarbakırlı olmayanlar yırtmış ancak Diyarbakırlı olanlar şokta. Diyarbakır şivesinin kitabını yazarıx diyenler ise başlarını önlerine egmişler.

İçlerinden biri dayanamamış artık, “ Tamam hocam, sınıftaki bütün Diyarbakırlılar bilemedix(k) bu ayıp bize yeter. Hele Siz söyleyin nedir bu sorunun cevabı.

Ha bu arada unuttum söylemeyi, Hocanın kendisi de Diyarbakırlı … ;))

Hoca gülerek bakmış öğrencilerinin yüzüne ve  “ Ula oğlum siz bir Diyarbakırlının ; ‘aciyem, acisen, aci, aciyıx, acisiz, acilar’ dediğini nerde  gördüz, duyduz.  Biz bu kadar uzatmayız.

 “ Yazığım Geli” dedik mi, bütün zamanlarda ne demek istediğimizi karşıdakine anlatırız…

SEVGİYLE … J)