İsrail Filistin savaşı başladığından beri, hızından bir şey kaybetmeden devam ediyor. Yerleşim yerleri sivil askeri hedef ayrımı gözetmeden bombalanıyor. Ortaya hiçbir vicdanın kabul edemeyeceği büyük bir insanlık dramı çıkıyor. Bütün dünyanın gözleri önünde açıkça bir savaş suçu işleniyor. Dünya ise bu savaşı cam ekranlardan izliyor. Bu suça karşı hükümetler düzeyinde gelişen tepkiler ise sadece demeçlerde ve gazete sayfalarında kalan demeçlerle sınırlı kalıyor.
Savaş öldürme üzerine kurulan bir mekanizma ama bunun da bir kuralı ve ahlakı vardı. Geçmiş savaşlarda da taraflar birbirlerini acımasızca yok ettiler. Ama burada yaşandığı gibi sivillerin bu kadar hedef alınması yaşanmıyordu. Bir bölgede yaşayan halkı açlığa, susuzluğa, insani ihtiyaçlarından mahrum etmeye ve üzerlerine bombalar, füzeler yağdırma olayları bu denli yaşanmamıştı. Bu savaşta sivilleri kim hedef alıyorsa açıkça kınanması gerekiyor. ‘Savaştır bu her şey mubahtır’ demek çok ahlaki ve doğru bir tutum değildir. Savaşın hukukuna göre sivilleri katletmenin hiçbir haklı gerekçesi olamaz. Bunun meşru bir yönü de olamaz. Hamasın hedef gözetmeden sivilleri katletmesine de, İsrail’in yerleşim yerlerini bombalayarak kadın, çocuk demeden katletmesine de karşı olmak gerekiyor.
Medyanın tutumu da bu konuda önemlidir. Medya gittikçe derinleşen ve genişleme eğilimi gösteren bu savaşı kışkırtıp daha da içinden çıkılamaz hale getirmek değil; barışı ve çözüm yollarının ortaya konulmasına katkı sunmak yönünde olmalıdır. Basının dili savaşı körüklemek değil barışı, barış girişimlerini desteklemek, insan haklarını her zaman ön planda tutması gerekmektedir. Burada tarafsız kalıp gelişmeleri seyretmek de olmamalıdır. Hangi taraftan olursa olsun sivillerin öldürülmeleri asla tasvip edilemez. Sivilleri öldürmenin hiçbir haklı gerekçesi olamaz. Basın için her zaman en doğru tutum barıştan yana olmaktır.