İslam şairi, asrın evliya arifi Muhammed Sezai Karakoç da şu yalan dünyadan göçtü. Hepimiz sıramızı bekliyoruz. Allah onunki gibi onurlu bir hayat nasib eylesin cümlemize.
Gitti ve dünya biraz daha yalnızlaştı, Diyarbekir şimdi biraz daha kimsesiz...
Cenaze töreninde gökler hüzünlüydü. Alem bir alimin gidişine daha ağlıyordu. Öyle bir alim ki çağının kuzey yıldızı...
Gül bahçelerini yetim bıraktı asrın bülbülü.
Bir şair ki hem derviş hem mütefekkir, yazdığı gibi yaşayan, yaşadığı gibi yazan...
Mehmed Akif ve Bediüzzaman gibi hak aşkına, derin bir imanla boyadı İslam coğrafyasını kendi renginde... Kendi külliyatı ile...
Diyarbekir sadece Ahmed Arif gibi yürekli bir şairini değil, Ali Emiri gibi büyük bir alimini kaybetti.
Kabri Cahit Sıtkı gibi uzaklarda olacak ama eserlerinin yüreği evvela burada atacak üstadın da...
Bu aziz şehir, İslam coğrafyasının en mühim zatlarını bağrında yeşertmeye devam edecek inşallah.
Üstad Sezai Karakoç'un da bir müze evi olmalı Diyarbakır merkezinde, Suriçinde...
Cahit Sıtkı ve Ahmed Arif müzeleri gibi bir müze. Cemilpaşa Konağı gibi bir konak bu müze evine çevrilirse çok hayırlı olur.
Gençlerimiz bu Sezai Karakoç Müze Evinde üstadı bazı eşyalarından, eserlerinden tanıyabilir doğrudan doğruya.
İnşallah bir gün bu olması gereken hayırlı projeyi hayata geçirir vefa nedir bilen makamlılar...
İslam coğrafyasının, ülkenin üstada vefa borcu var. Koskoca bir ömrü müminlerin iyiliği için geçiren, hayatını ortaya koyan, mücadelesinde maddi manevi herşeyini feda eden bir ulu çınardı.
Üstad son çeyrek asırda istese en yüksek makamları, en büyük maddi imkanları elde edebilirdi. Ancak o dünyalığı her zaman elinin tersiyle itti. Ne yanlışı haykırdı ne de doğruyu yanlış yerden haykırdı.
Daima doğruyı doğru yerden doğru telden haykırdı insanlığın vicdanına...
Rabbimiz rahmet eylesin, peygamberlerine, sıddıklarına, evliyasına komşu eylesin, amin.
Başımız sağolsun. Ruhuna el-fatiha...