Yaşamla ölüm arasındaki sınır inceciktir. Yani ‘yaşam bıçak sırtındadır’ sözü kimi olaylarda tam anlamını bulur. Ölüm beklenen zamanda gelmez. Hiç beklenmedik bir anda gelir. Birçok kez ölümle burun buruna gelmiştir. Ölümü görmüştür.Ölüm bir nefes kadar yanıbaşına kadar sokulmuştur. Ancak; inancı, iradi gücü,yaşam tutkusu,onu kaç kez uçurumun kıyısından döndürmüştür. Adeta ölümle dalga geçer gibi. Yaşama kaldığı yerden devam edersin.
Ölümün kötüsü kalleşçe olanıdır. Sinsice yanıbaşına sokulan bir akrep gibi ansızın, beklenmeyen bir anda zehirini boşaltmasıdır. Bu kabul edilemez. Kalleşlik kural dışıdır. Böylesi ölüm kimseyeyakışmaz. Hele yıllarını zindanlarda ve özgürlük alanlarında geçiren birine asla.
Ölüm her canlı için kaçınılmaz bir sonuçtur.Doğumun olduğu yerde ölümde vardır. Ölümün kabul edilemezliği nasıl geldiğidir. Şair Ahmet Arif’in dediği gibi erkekçe olmamasıdır. Bazen,çalan kapının zili, ölümedir, kalleşliğedir, önceden bilinemezki. Dost sanırsın geleni. İhanet her zaman olduğu gibi dostluk maskesiyle gelmiştir. Ve zayıf anında seni yakalamıştır. Ölüm kusmuştur.
Birçok kez ölümle yaşam arasındaki sınavda ölümü yendin. Ölüm yanı başından eksik olmadı. Çok gelip gitti. Hep eli boş gönderdin. Ama şimdi niye böyle oldu? Bir zaaf , onun, galip gelmesine neden oldu. Bu kez olmadı. Böyle, bu şekilde olmamalıydı. Çok üzdün. Size sıkılan kurşunların yarası sevenlerin yüreklerinde açıldı.
Ölüm haberi hiç beklenmeyen yerden geldi. Edebiyatlara konu olan Paris’ten. Rüyaların kentinden. Üç kurşun üç canı aldı. Üç faniyi ölümsüzlüğe taşıdı.
Kurşun her zaman karşıyı vurmaz , bazen de sıkanı vurur. İnsanoğlu ve insan kızı yaşamının her hangi birkesitinde, bir gün ölecek. Ancak adanmış bir yaşama sıkılan her kurşun bumerang etkisiyle tetiği çektirenleri vurur.
Yok edilen sadece fiziki varlıktır. Onlar fikirleriyle birlikte unutulmazlar arasına katılırlar. Alanlarda yüzbinler sizlerle. Şimdi kim size öldü diyebilir.
Tetiği çektirenler kural dışı oynadılar. Onlar; mezara değil, gönüllere gömüldü.