Kendimize Dönebilmek
Unutma, sen de karşılık bulan neyse, o sensin.
Korkuyorsan, korkunun kendisi olduğundandır.
Üzülüyorsan, üzüntünün kendisini içinde barındırdığındandır.
Öfkeliysen, öfke sana sirayet ettiğindendir.
Utanıyorsan, utangaçlığın kendisine dönüştüğündendir.
Kendine dönmek. bunları görebilmektir
Üzerine Etki Eden Şeyler
Etkilendiğin ve sana etki eden şeyler, uyuyan gerçeğindir.
Sadece uyanıyorlar ve sende görünüp açığa çıkıyorlar.
Kimseyi suçlama!
Suçlama: ‘Ey insan bendeki bu gerçeği neden uyandırıyorsun’
veya ‘Ey imge, ey kelime, simge, sembol, resim, görüntü veya söz, bendeki bu gerçeği neden açığa çıkarıyorsun?’
Unutma, o, sen de olduğu müddetçe, uyanacaktır.
Sorun uyandıranda değil, onu kendinde taşıyandadır.
Yüzleşme ve Dönüşme
Yüzleşme, dinleme ve görme, kendini yaşam ve ilişkide izleme ve bu süreçleri fark etmendedir.
Bunu yaptığın an, sana etki eden hiçbir şey kalmaz.
Kalıyorsa, o zaman bunların izleri içinde olduğundandır.
Dışın etkisi sadece ve sadece bunları uyandırmasıdır.
Zevkle ilgili bir söz, imge ve görüntüyle karşılaştığında veya uyarıldığında güler, keyiflenir, sever, heyecanlanır ve kendinden geçersin.
Korku veya acıyla gelen herhangi bir söz ve gerçek uyandırıldığında ise öfke küpüne döner, üzülür veya içe kapanırsın.
Bu anlarla yüzleşme ve fark etmenin, dikkatli olmanın esası bunları dışta aramak değil, kendine dönmektir.
Kendini izlemek, kendini bilmek ve kendini fark etmektir.
İşte o zaman yaşadığın her neyse ortadan kalkar.
Hem de şaşırtıcı bir şekilde bir daha geri dönmemecesine.
Yüzleşmek ve dönüşmek budur.
Unutma! Neyi taşıyorsan sen o’sun.