Özel Haber/Mümin AĞCAKAYA
TİGRİS HABER - İlk kaynağı İranlı Kürtlere ait olan Sêva Mêxekrêj; kavgalı aileleri barıştırmak için ve gençlerin aşklarını ifade etmek için birbirlerine verdikleri bir hediyedir. Tarihi çok eskiye dayanan bu gelenek son yıllarda Kürtler arasında yaygınlaştırılarak yaşatılmaya çalışılıyor.
Kuzey Yıldız'ı Vakfı' nın düzenlediği; ‘Kürdili Bir Sevgililer Günü olan; Sêva Mêxekrêj’ etkinliği kahvaltıcı Alaattin'ın Değirmen Kafe'de kutladı. Sêva Mêxekrêj’ hiç boşluk bırakılmadan karanfillerin elmaya batırılmasıyla yapılan ve onlu yıllar bozulmadan saklanabilmektedir. Sêva Mêxekrêj aşkın, sevginin ve barışın uzun ömürlü olması anlamına verilen bir hediyedir ve aynı zamanda kavgaların bitmesi, barışın sağlanması için de verilen bir hediyedir.
İran’ın Xemrevan, Irak’ın Germiyan bölgelerinde yaygın olan bu gelenek; Kürt kadınlarının aşklarını ve sevgilerini gösterebilmek için sevdiklerine karanfilli elma yani Sêva Mêxekrej yapıp verirlermiş. Sêva Mêxekrêj, aşkın ve sevginin ifadesi olarak verilen bir hediye olmanın yanında savaşın ve kavganın da bitmesi için, barış talebi olarak kavgalı aileler barıştırılması için de veriliyor. Unutulmaya yüz tutmuş bu gelenek son yıllarda yaygınlaşmaya başladı.
Enfal ve Halepçe’de katledilenlerin anısına verildi
Sêva Mêxekrêj’i güncel kılan olay ise; İranlı heykeltıraş Seywan Saedian’ ın Irak Kültür Bakanlığına bir proje olarak sunmasıyla başlıyor. Kabul edilen projeye göre; Saddam döneminde 200 bin insanın ölümüne yol açan Enfal ve Halepçe katliamlarından kurtulan soykırım mağduru ailelere, o günün anısına Sêva Mêxekrêj hediye olarak veriliyor.Halepçe’de atılan zehirli gazların elma kokusuna benzemesine atfen daha güncel bir anlam kazandı.
Kürdün Aşkı
Ayrıca; 14 Şubat Sevgililer Günü dünyanın her yerinde kutlanırken, Sêva Mêxekrêj yani elmalı karanfil ‘Valentîna Kurda’ olarak da kabul görmeye başladı.
Sadece sevginin değil, barışın da geleneği oldu.
Sadece aşkı, sevgiyi değil barışı da simgeleyen Sêva Mêxekrêj ( Karanfilli Elma) İran Kürtleri tarafından çok eski tarihlerden beri sürdürülen bir gelenek. Unutulmaya yüz tutan bu gelenek son yıllarda yeniden yaygınlaştırılmaya ve tanıtılmaya çalışılıyor. Yazılı kaynaklarda da geçen bu gelenek; savaşın, kavganın bitmesi için de Sêva Mêxekrêj yapılıp ailelerin veya kavga edenlerin barışması için, barış talebi dile getirmek için verilir ve kavgalı aileler barıştırılırdı.