Size bir Çivi Hikâyesi anlatacağım...
Bir gün bir baba kavgacı oğluna çivilerle dolu bir torba vermiş.
“Arkadaşlarınla tartışıp, kavga ettiğin zaman bu tahtaya her kavgan için bir çivi çak” demiş.
Genç, ilk gün tahtaya 37 çivi çakmış.
Sonraki günlerde ise kendini kontrol etmeye çalışmış ve geçen her gün tahtaya çok daha az çivi çakmış. Gün gelmiş, genç tahtaya hiç çivi çakmamış.
Babasına gidip söylemiş. Babası onu yeniden tahtanın önüne götürmüş. Oğluna “Bugünden başlayarak tartışmayıp kavga etmediğin her gün için tahtadan bir çivi çıkar”demiş.
Günler geçmiş. Bir gün gelmiş ki bütün çiviler çıkarılmış.
Babası oğluna “Aferin! İyi davrandın ama bu tahtaya dikkatli bak. Çok delik var. Artık geçmişteki gibi düzgün pürüzsüz güzel olmayacak” demiş.
“Arkadaşlarınla tartışılıp kavga ettiğin zaman kötü kelimeler söylenir. Her kötü kelime bir yara (delik) bırakır insanın belleğinde.
Arkadaşına bin defa kendisini affettiğini söyleyebilirsin, ama bu delik ya da yara aynen kalacak kapanmayacak.
Arkadaş, sahici arkadaş ender bulunan bir mücevher gibidir. Seni güldürür, yüreklendirir, ihtiyaç duyduğunda sana yardımcı olur, seni dinler ve sana yüreğini açar” demiş.
Ya sen...