‘Türkiye’de Kürtlerle ilgili meseleleri nasıl tartışmak gerekiyor’ diye yeni yol haritaları çizerek, yöntemler geliştirerek, yeni argümanlarla ülkenin tamamını ilgilendiren genel sorunların konuşulması- tartışılması bir tarafa bırakılarak, tek başına Kürtleri tartışmak, sorunların kaynağıymış gibi gösterilen bir sürecin aşıldığı noktadayız. Çünkü sorun tek başına Kürtlerle ilgili değil artık, Türkiye halklarının ortak sorunu.
Dolmabahçe’de devrilen masanın üzerinden alınarak daha sonra çözülmek üzere derin dondurucuya konulan ‘Çözüm süreci’nin yeniden ısıtılmasına zemin aramak, Kürtleri yeni bir çözüm sürecine inandırmak adına ısınma hareketlerine hazırlamak, AKP iktidarının önümüzdeki süreci kendi adına inşa etmesine yol açmaktan başka da bir işe yaramayacak.
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı Kürtleri sürekli sorunların bir parçası haline getirerek, çözümsüzlüğünde sebebi olarak lanse eden anlayış iflas aşamasında, Kürtlerin demokrasi mücadelesindeki ısrarı ise bu anlayışın çöküşünü hızlandırıyor.
7 Haziran, 1 Kasım seçimleri hariç, onlardan önceki tüm seçim süreçlerinde yapıldığı gibi Kürtlerin, Kürt seçmenin oylarını kapabilmek için ‘Sıkıntı var, çözüm şart’ gibi kullanma süresi bitmiş, tedavülden kalkmış kelimelerle milli duygulara hitap edildiği sanılıyor, ancak yanılıyorlar.
Yok öyle bir şey;
Demokrasi, insan hakları, hak, hukuk, adalet, birlikte yaşamın evrensel kodları bütün sorunlarımızın çözüm anahtarıdır, en kolay olanıdır. Sosyal adalet, demokrasi, insan hak ve hürriyetleri öncelikli meselemizdir.
Daha fazla oyun kurucuların oyununa gelmeye, oyun oynayanlara aldanmaya gerek yok.
Sorular üretilmeli, doğru cevapları aranmalıdır.
Sorular ve cevaplar aslında çok basit.
Ölüm, kan kin mi?
HAYIR
Kaygısız bir gelecek mi?
EVET
Özgür, hür, birlikte bir yaşam mı?
EVET
Demokrasi kokusu ile bezenmiş bir yürüyüşün yol haritası mı?
EVET
Parti devleti mi?
HAYIR
Halkın devleti mi?
EVET
Karar zamanı!