Hiçbir konuda Milli davranmayan iktidar kanadı ve türevleri, her nedense sıkıştıkları bütün konularda ‘Milli’ kelimesinin arkasına gizlenerek yol yürümeyi kendilerine ‘ilke’ edinmişler, ilkesiz, omurgasız yönetim anlayışına bizleri mahkûm etmeye çalışıyorlar.
Tutuyor muydu?
Evet.
Geride bıraktığımız yıllarda tuttu, zaten tuttuğu içinde yöntemsizliği yöntem olarak sundular, buraya kadar geldiler.
Şimdi tutuyor mu?
Elbette ki hayır!
‘Artık yemiyor’.
Ne inanç kaldı ne de güven.
‘Ekonomik kurtuluş savaşı veriyoruz’ diyorlar.
Ne demek?
Ne oldu?
Ülke işgal altında mı?
Merkez bankasını İngilizler mi, ABD’liler mi yönetiyor?
Onlar yönetiyorsa, faiz rakamlarını Bakan Nebati ve kardeşi neden açıklıyor ki?
*
Ülkenin bütün değerlerini yerle bir ettiler, dışarıya mahkûm hale getirdiler, şimdi de Millilikten söz ediyorlar. Türk lirasının Etiyopya ve Afganistan parası karşısındaki varlığından söz edilemezken, onlar ‘milli bütçe’ diyor.
Ortada ülkeyi yönetecek bir bütçe yok ki Milli olsun.
*
Asgari ücret yaralara ne kadar merhem oldu?
Döviz ve altın fiyatları almış başını gidiyor, marketlerin kapısından geçmek neredeyse paralı olacak. Doğalgaz faturaları da soğuk havalarla birlikte cepleri vurmaya başladı.
*
Biz, bizler bütün umutsuzluklara rağmen, umudu umutsuzluğa tercih ediyoruz, iktidarın gideceğine dair güven duygumuzu gidererek yükseltiyoruz.
İlkesiz ve omurgasız yönetim biçiminin verdiği hasarın onarımının vakit alacağını da biliyoruz. Olsun, ilkeli, duruşu olanların varlığını bilmek, bu noktada umutları var edebilmek çok önemli. Umutlarımızın karşılığı var en azından.
Bütün yapacağımız, ülkeyi bu hale getirenleri yandaşlarıyla birlikte bir an önce sandığın dışına atarak devre dışı bırakmaktır.
O günler de giderek yaklaşıyor.
Onlarda farkında.
Gideceklerini biliyorlar.
Belki umudu ile son çabalarını harcıyorlar.
Ama nafile.
Halk kararını verince geriye dönüşü olmuyor.
Edirne’den Kars’a, bir Millet sandık yolu gözlüyor, tarihi derse hazırlanıyor.