Seçimden yeni çıkan bir ülke olarak savaşa girip girmemeyi tartışıyoruz.
Seçim sonuçları hükümet tartışmalarını gündemleştirmişken, bu gündemi unutturmaya çalışan ve savaşı tartışmamızı dayatan zihniyet, girilmesi halinde Ortadoğu bataklığından nasıl çıkılabileceğini de hesaplamalıdır.
Cumhurbaşkanının durup dururken, ‘Suriye’nin Kuzeyinde bir devlet kurulmasına asla izin vermeyeceğiz’gibi sert ve Kürtleri hedef alan açıklaması ile başlayan tartışmalar savaş olasılığını öncelikli gündem maddesi yaptı. Bu açıklamalar aynı zamanda uluslararası tartışmalara da imza attı. İran ve Rusya’dan beklenen muhtemel açıklamalar geldi.
İran direk tehdit etmedi ancak, ‘sakın ha’ dedi ve doğru bir uyarıda bulundu.
‘Kürt koridoru bir tuzak, bu tuzağa düşmeyin’ uyarısını Türkiye’yi yönetenler nasıl algıladı henüz bilemiyoruz, ancak Rusya’nın bu konudaki yaklaşımının ‘girersen beni karşında bulursun’ gibi bir sertlikte ifadesini bulması Ortadoğu’daki gelişmeleri yakından takip edenler için hiç de sürpriz olmadı.
Suriye’ye girildiği andan itibaren muhtemel bir savaşın muhatabının Suriye, ya da Esad yönetimi olmadığını başından beri biliyoruz. Sanırım bunu Türkiye’yi yönetenler de biliyor! Bilmemeleri mümkün değil çünkü, Rusya ve İran’ın müdahilliği nedeniyle Esad yönetimi hala ayakta duruyor.
Suriye’den Türkiye topraklarına ve yurttaşlarına bir tehdit söz konusu değilken o topraklara girmeyi gerektiren sebeplerin ne olduğunu bilmeye bu ülkenin yurttaşlarının hakkı var. Halk/halklar savaş istemiyorsa ülkeyi yönetenler hangi saikle savaş kararı verebilir ki?
IŞİD ve Kürtler bahane, amaç ESAD takıntısı mı?
Türkiye halklarının böyle bir takıntısı yok.
Başından beri uygulanan yanlış politikalar nedeniyle Esad takıntı haline getirilmiş ise, bu tamamen kişisel bir takıntıdır, halkların çocukları kişisel egoların tatmin aracı olarak kullanılamaz, savaşa kurban edilemez.
Seçim öncesi de ‘savaş ihtimali’ kaygısı vardı.
Tek başına iktidarın söz konusu olamayacağını anlayan AKP iktidarının seçim öncesi ‘savaş denemesi’ ile seçimleri erteleyebileceği sık konuşuldu, olmadı.
Tek başına iktidar olamadı, koalisyon tartışılıyor, savaş ihtimali yine masada.
İktidarı elden bırakmamak adına savaşı göze alabilirler mi?
İktidar uğruna savaş denemesi yapabilirler mi?
Kaybeden başkalarına da kaybettirebilir.
‘Benden sonrası tufan’ zihniyeti kendisinden başkalarının mutluluğunu, huzurunu düşünmeyen bir zihniyettir, tehlikelidir.
Dikkat!
Tehlike kapımızda!