Çok hızlı gündemlerin değiştiği bir coğrafyada yaşıyoruz. Yaşadığımız güncel olaylar bizi birinden diğerine hızla sürüklüyor. Bazen öyle oluyor ki, insan hangisini takip edeceğini şaşırıyor. Adeta gündemlerin oluşturduğu girdaplar içinde boğuluyor, nefes alamaz hale geliyoruz. İşin en kötü tarafı da bizi boğan, nefes alamaz hale getiren gündemlerin sağlıklı bir çözüme kavuşmadan, yerini bir başkasına devrederek bir öncesini unutturmasıdır. Dolayısıyla esastan çözülmeyen sorunlar zamanla kronik hale geldiği için bir bıkkınlık da yaratmaktadır. İnsanların güncel ve geleceğe ilişkin umutsuzluğa ve karamsarlığa sürüklenmesine yol açmaktadır.
Toplumu rahatsız eden, insanların vicdanlarını kanatan kadın ve çocuklara şiddet ve istismar olayları zaman zaman gündemdeki yerleri değişmiş olsa da yeni bir olay olduğunda kendisini tekrardan hatırlatmaktadır.
Sorunlar deyince ilk başta ekonomik olarak hayatımızı zorlayan hatta günlük yaşamda huzurumuzu kaçıran enflasyon, asgari ücret, EYT, eğitim, sağlık sorunlarıyla baş etmeye çalışırken; hayvanların vahşice öldürülmesi, kadınlara şiddet, taciz, tecavüz ve çocuk istismarları bir anafor gibi bizi içine çekmektedir. En son kamuoyuna yansıyan çocuğun başına gelenler; aklımızın, vicdanımızın ve ahlakımızın kabul edemeyeceği, çoğumuza ‘bu kadar da olmaz’ dedirten olaylar zinciri neredeyse haberdar olan herkesi derinden yaraladı.
Daha önceden de basına yansıyan benzer istismarlar bir süre sonra başka gündemlerin kalabalığı arasında unutulup, kaybolup gitmişti. Her defasında bu son olsun temennilerde bulunularak gündemden düşmüştü. Ama bir süre sonra benzer olaylar yaşandığında bunun son olmadığı görüldü. O zaman bu tür olaylara istisna olarak bakmanın ne kadar yanıltıcı olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu tür olayların ortaya çıkmaması için gereken kurumların üzerlerine düşen görevleri daha iyi yapmaları gerekmektedir.