Yükselen enflasyon ve alım gücünün düşmesi karşısında geniş bir kesim çok zor koşullarda yaşamını devam ettirmeye çalışıyorlar. Çalışan kesimlerden asgari ücret ve bunun altında çalışmak zorunda kalan, günü birlik çalışarak hayatta kalmaya çalışanlarla daha yüksek ücretler alan ve astronomik gelir edenler arasındaki uçurum bu enflasyonun tavan yaptığı dönemlerde arasındaki makas aralığı daha da açılmaktadır. Ortaya çıkan bu gelir uçurumu yaşam koşullarına da direk yansımaktadır. Bu gelir adaletsizliğinde ise küçük bir azınlığın her türlü rahat ve lüks içinde yaşamasına karşılık geniş kesimleri yokluk ve yoksulluk içinde yaşamaya mahkûm etmektedir.
Yeni Mart ayı enflasyon rakamları açıklandı. TUİK %61, EMAG ise %142,63 olarak açıkladı. Sürekli düşecek denilen enflasyon düşmediği gibi pazarda markette bazı tüketim maddelerinde açıklanan bu rakamların daha da üzerinde bir fiyatla satın alıyoruz. Marketler, satış mağazaları gıdalardan, kullanım eşyalarına kadar hepsinin fiyatına etiket yetiştiremiyorlar. Elektrikten, benzine, mazota, doğalgaza gelen zamlar kademeli olarak bütün tüketim mallarına yansıyor. Birçok tüketim ürününe gelen zamların oranı üçlü hanelerle ifade ediliyor.
Enflasyon rakamlarının açıklanmasından sonra dünyada başka ülkeler arasında sıralamamızı görünce halimize şükür mü edelim yoksa nasıl bir ateşin içinde kavrulduğumuza yanalım. Politikacıların ve ekonomistlerin açıklamalarıyla kafamız daha da karışmaktadır. Bu karamsar ortamda bocalayıp duranlarda yaşama sevinci ve geleceğe dair umuttan eser kalmamaktadır. Aynı coğrafyada en alasını yaşayanlar ve yoksulluk içinde yaşama tutunmaya çalışanların dünyaları aynı olabilir mi? Bir kesim dünyada cenneti yaşıyor diğerinin nasıl bir cehennemi yaşadığı belli değil.
Enflasyon rakamlarının kurumlar arasında bu kadar farklı açıklanması insanın aklına nasıl olur diye takılıyor. Bu rakamlar sanki iki ayrı ülkeye aitmiş, birileri bize sürekli Nisan 1 şakası yapıyor gibi geliyor.