Kendimi bildim bileli, halka hizmeti hep öne almışımdır.
Henüz ortaokulda öğrenci iken. Çermik'li Abdulkadir Hoca adı ile bilinen, Abdulkadir Ekinci Hoca'nın medresesine gidip sohbetlerine katılıyordum.
Bir gün bir anısını anlattı:
"Çermik çarşı camiinde kadrolu imam iken, her aybaşında Diyarbakır'a gider bazı ihtiyaçlarımı alıyordum. Bir gün her zaman uğradığım, Ulu camii civarında bulunan kitapçıya gittim, kitapları almak için kitapçının raflarına bakıyordum. Kitapçı ile muhabbet ederken, kitapçı bana dedi ki:" Hocam yeni bir kitap gelmiş, gizli satıyoruz yasaktır."deyip tezgâhın altından ambalajlanmış bir kitap çıkarıp verdi. Aldım çantama koydum. Çermik'e döndüm. Yatsı namazından sonra, cemaat dağılınca evime çekildim.
Kitapçının verdiği kitabı merakla elime aldım. Ambalajını açtım. Başladım okumaya. Kitap adeta beni esir aldı, elimden bırakamadım okudukça ilgimi daha da fazla çekmeyi başladı. Sabah ezanı müezzinin sesi ile kitabı bitirdim. Ama kitaba vuruldum. Aybaşında Diyarbakır'a giderken kitapçıya uğradım,
Kendisine: Geçen ay bana verdiği kitabın yazarının başka kitabı varsa bana ver, hazır yoksa gelince bana sakla dedim. O yazarın Bir kaç kitabını okuduktan sonra, kitapçıya, bu yazar nerede yaşıyor bilir misin ? Dedim."Isparta'da yaşıyor." dedi. Kitapçıdan, Yazarın adresini aldım. Kendi kendime, ilk fırsatta bu yazarı ziyarete gideceğime karar verdim.
Bir gün çantamı alıp yola çıktım. Sora sora gidip kendisini buldum.
Yazar, Mola Said-i Kürdi, yeni adıyla Bediüzzaman Saidi Nursi'nin durumuna baktım
Kendisine ruhen teslim oldum. Benim Çermik'te çoluk çocuğum, eşim ve bakmakla sorumlu anam-babam yok.
Çermik'e gidip ne yapacağım.
İmamlık mesleğini de terk ederim. Bu muhterem hocanın yanında, hizmetinde ölene kadar kalıp ona hizmet etmeye karar verdim. Sabahleyin kahvaltıdan sonra konuyu kendisine açtım.
Kesinlikle red etti. Ve bana şöyle dedi:"Burada bana hizmet edecek talebelerim vardır.Ama Çermik halkının senin gibi yetişmiş bir dava adamı hocaya ihtiyaçları vardır.Sen Çermik'e gidip o halka hizmet edeceksin."dedi.
Üstat Bediüzzaman Saidi Nursi'nin talebelerinden Çermik'li Abdulkadir Ekinci Hoca, Üstadın bu emri üzerine Çermik'e geri geldi. Uzun yıllar Çermik'te talebe yetiştirdi.Evlenmedi kendini davasına adadı.Ömrünün son bir kaç yılında da Diyarbakır'a geldi ,Ölene kadar Diyarbakır'da hizmetine devam etti.Rabbim onu mağfiret etsin. Cennetine koysun.
Çocukluk yıllarımda dinlediğim bu anı hayatıma yön verdi.
Türkiye'nin her yerinde çalışabilirdim. Bursa'da yüksek öğrenimimi tamamlayıp, Bursa'da kalabilirdim, ama halkıma hizmet için Diyarbakır'a gelip Dağ kapıdaki Erkek Öğretmen Lisesinde Edebiyat öğretmeni olarak göreve başladım.12 Eylülde Kayseri'ye sürgün gittim. İlk fırsatta Diyarbakır'a geri geldim. Diyarbakır’da emekli oldum. Şimdi de Diyarbakır'daki Sivil Toplum örgütlerinde karınca kararıca hizmet etmeye çalışıyorum.
Demek istediğim o ki: Dürüst, güvenilir işin ehli kimseler doğduğu büyüdüğü il'de hizmet yaparlarsa çok faydalı olacağına inanıyorum.
İşin ehli bir kurum amirini görevinden alıp, yerine onun kadar ehil olmayan bir kurum amirini getirdiğiniz zaman o beldenin halkına kötülük yapmış olursunuz. Ehil olmayan kişilerle
Yeterince hizmet yapılması mümkün değildir.
Şimdiye kadar, Diyarbakır’da görev yapan, Diyarbakırlı bazı kurum amirleri işin ehli olduklarından şüphe duymadığım kişilerin görevden alınması düşündürücüdür.
Gizli bir el Diyarbakır'da yerli milli ve dindar bürokratları görevde alarak bölgeyi kime teslim edeceklerini merak ediyorum. Bir süre önce Diyarbakır Toprak Mahsulleri Ofisi müdürü sayın Ahmet Tanyeri, Diyarbakır Gençlik Spor İl Müdürü Sayın Mehmet Demir, bir hafta önce de Diyarbakır Vakıflar bölge Müdürü sayın Metin Evsen'i, şimdi de Diyarbakır Sosyal Hizmetler İl müdürü sayın Rufai Yıldırım'ı görevde alarak Diyarbakır'ı cezalandırıyorlar gibime geliyor.
Her ilin olduğu gibi, Diyarbakır'ın da huzuru ve kalkınması için, işin ehli, dürüst, çalışkan, güvenilir kurum amirlerine ihtiyaç vardır.
Diyarbakır halkı, Milletvekillerinin bu duruma müdahil olmalarını bekliyor.