Eski yılı geride bırakırken yenisi için umut dolu dileklerde bulunduk. Bir öncekilerde de aynısını tekrarlamıştık. Her dileğimizin ardından yıllar birbirini kovaladı ama hayatımızda fazla değişen bir şey olmadı. Yarınlara umutla bakabilmek ne kadar pozitif bir duygudur. Ama çoğumuz yaşadığımız sorunlar yüzünden yarınlara umutla bakabilmek o kadar kolay olmuyor.
Yaşadığımız Pandemi ve Depremler yüzünden birçok kentte sayısız hayatlar yok oldu. Geride kalanların neler yaşadığı unutulmaya başlandı ve gündemden düştü. İnsanlar yaşadıkları acı ve çaresizlikle baş başa kalıyor.
Her gün karşılaştığımız yolsuzluklar, ahlaksızlıklar artık fazla kimseyi şaşırtmıyor, çünkü şaşırma duygumuzu kaybettik.
Çalışan ve üreten insanlar yoksulluk ve umutsuzluk içinde boğulurken ne yaptığı belli olmayan bazı insanların, yolsuzluk, dolandırıcılık, uyuşturucu işlerinden zengin olanların şatafatlı yaşamları, toplumdaki sosyal çürüme ve yozlaşmanın derinliği, sokakların güvensizliği, hayatın pahalılığı, yoksulluk sınırlarının altında yaşmaya çalışmak yarınları güvensiz hale getirdi. İnsanlar bu yüzden önünü göremedikleri için gelecekten fazla umutlu olacakları gücü çok insan kendinde göremiyor. Yaşadıklarımız sorun ve sıkıntılardan, bu ruh halinden kurtulmak için sadece dileklerde bulunmanın tek başına yetmediğini, dileklerimizin gerçekleşmesi için bir arayışın, çabanın olması gerektiğini de hayat bize öğretiyor.
Hayatımız bir zaman tünelinin içinde ilerliyor. İnsan bu karanlık zaman tünelinin içinde, özne olabildiği, iz bıraktığı, karanlığı aydınlattığı kadar var oluyor. Bu zaman tünelinin içinde var olmak da yok olmak da insanın kendi elinde.
Bu sonu belirsiz yolculukta bizi motive eden ve yol gösteren güç her zaman umuttur. Her yeni umutları da içinde barındırır. Ama yeninin bir öncekinden iyi olması için de insanın özne olmasına ve iradi çaba göstermesine ihtiyaç vardır. Çünkü hiçbir şey kendiliğinden iyi olmayacaktır. Hemen herkes yeni yılın barış, huzur ve başarıyla başlayan birçok dilek diledi. Bu dilekler nasıl gerçekleşecek?