90’lı yıllarda da yoğun karşılıklı çatışma yâda tarafların birbirlerine ilan ettiği açık bir savaş ilanı söz konusu değildi. Bugünde öyle değil, karşılıklı bir savaş ilanı yok. Ancak karşılıklı ölümler gerçekleşti/gerçekleşiyor.
Barış, kardeşlik, birlikte yaşam söylemlerine, bütün bu söylenenlere rağmen karşılıklı ölüm olaylarına tanıklık ediyoruz. Bugün olduğu gibi geride bıraktığımız yıllarda da provokasyona dönük açık kapının var olduğu bir gerçek. Açık duran kapının provokasyona kapatılması için ortak toplumsal bir mutabakata ihtiyaç var. Bu ihtiyaç TBMM çatısı altında sağlanabilirdi, ancak bir günlüğüne toplanan meclis böyle bir sorumluluğu MHP ve AKP sayesinde üstlenemedi. Meclis 1 Ekim tarihine kadar kapalı ve önünde durduğumuz kapalı kapının anahtarı AKP ve saray iktidarının elinde.
Birlik, beraberlik, kardeşlik söylemlerine ve çabalarına rağmen neden bu ölümler yaşanıyor?
Bu durumun olmasını isteyen ve kaşıyan bir güruhun olduğu kesin.
1990’lı yıllardaki olaylarla ilgili JİTEM, derin devlet yapılanması adres gösteriliyordu. Bugün, küresel güçler ve paralel yapılanma gibi adreslere işaret ediliyor.
Asıl amaç; yürüyen yâda yürüdüğü söylenen sürecin sona erdirilmesi mi?
Dünden bugüne, bugünden yarına bakıldığında olmayacak bir durum mu diye kendimize bazı sorular sormamızda yarar var. Tek başına ülkeyi yönetmek hırsı ve egosunu da birinci gündem maddesi olarak değerlendirmek ve analiz etmek gerekiyor elbette.
Geçmiş geleceğe ayna tutuyor.
Denenmiş yöntemler yeniden deneniyor.
Oysa denenmiş olandan kazanılmış tecrübeler var
Olması gereken;
Tecrübeyi heba etmemek, yeniden denenmek istenen eski yöntemlere yenik düşmemektir.
Hepimize, herkese düşen görevler var ve kendini dayatıyor.
O nedenle sorumluluk çağrım herkese;
Devlete, hükümete,
Halka, halklara
Siyasi parti ve organizasyonlara
Duyarlı tüm kesimlere
Denenmiş olana/olanlara/ yenik düşülmemesi için hep birlikte sorumluluklar üstlenmeliyiz.