Dünyanın kuralı olarak bilinen, ya da belirlenmiş bir takım tanımlamalar vardır hani, insanoğlu üzerine. ‘Kimin gücü kime yeterse’ den başlayan, ‘Altta kalanın canı çıksın’ ya da ‘Güçlünün zayıfı ezmesi’ gibi.
Bu tanımlamalar, bir kural olarak insanlık tarihi boyunca sözlü ya da fiziki olarak uygulansa da elbette ki doğru değil, insani değil, zalimliğe, adaletsizliğe, hukuksuzluğa hitap eder.
Gazeteci gözüyle, mantığıyla meseleyi ciddi bir noktaya getirip bir hikâye anlatacağım.
Gercüş ilçesinin Kaymakamı Diyarbakır’a gelirken Bismil’de 13 yaşındaki bir çocuğa çarptı, çocuk yaşamını yitirdi. Aile ve yakınları için zor bir durum. Rahmet dilemekten başka da yapacağımız bir şey yok.
Bir kaza, bir kaymakam, bir çocuk…
Kaymakamın 27 promil alkollü olduğu iddiaları var, tespitlerde böyle.
Kaymakam önce serbest bırakılır, sonra tutuklanır.
Buna benzer çok kazaya tanık olduk, tutuklanan olmadı, olaylar da bu kadar büyümedi.
Aslında olması gereken hukuki süreç bu, ancak, normal yürüdüğü için kafalar karışıyor ister istemez.
Bölge illerinde panzerlerle ezilen çocuklar oldu, tutuklanan olmadı, olayda bu kadar büyümedi, büyütülmedi.
Özellikle de gazeteciler, panzerlerle ezilen çocuk haberlerine ilgi göstermezken, Kaymakamın neden olduğu kaza haberleri için yoğun bir performans harcayınca mesele dikkatimi çekti.
Kaymakam ilk etapta serbest bırakılınca, Adalet Bakanının Diyarbakır’da bir yetkiliyi arayarak, alkollü kaymakamın serbest bırakılmasının hesabını sormuş, bunun üzerine konu tersine dönmüş.
Hayatını kaybeden çocuk bir tarikat, bir cemaate ait medrese öğrencisi olduğu için soruşturmanın seyri de değişmiş, kaymakamda tutuklanmış. Hikâyenin sonrası da var, ancak şimdilik konumuz değil.
*
Kaymakam son kararnamede Çorum Valiliği Hukuk Müdürlüğüne atanmış.
Gazetede bir başlık gördüm, şaşırdım.
‘Katil Kaymakam Çorum’a atandı’!
Kaymakamı tanımam, bilmem, ama kazayla gerçekleşmiş bir ölümü bilinçli yapılmış gibi yansıtarak birine ‘Katil’ yaftası yapıştırmak, ne insani ne de İslami kurallara uygun olmasa gerek.
Panzer kazasıyla! Kaymakamın kazasını yan yana koydum, gazetecilerin meseleye nasıl bakması gerektiğine ışık tutmak istedim.
Bu çeteleri yazıyorum ya; iğne çuvaldız meselesi.
Gazeteci çetesi de var elbette.
Onlarda bu son 10 yılda kısmen ferdi, kısmen de organize çete oldular.
Tehdit, taciz yoluyla ceplere çalıştılar.
Ev, araba, yazlık sahibi oldular.
Taraf oldular, militan gazeteci sınıfında yerlerini aldılar.
Gazetecilik şimdi bir meslek olmanın ötesinde tetikçilik olarak algılanıyor, ayrıca da öyle icra ediliyor.
‘Çeteci gazeteciler neden başarılı oldu’ diye soracak olursanız, ‘muhatapları da hırsız olduğu içindir’ diye cevaplamak zor değil.
Açığı olmayanlar neden gazeteciye boyun eğsin ki?
Bütün çetelerin adresi cehennem çukuru olsun.
Çok az kaldı, çukurlara düşmek üzereler.