Acılar üstüne acılar yaşayan halk için Batman merkezde yardımlar toplanıyor. Batman merkez ve ilçelerinde toplanan gıda malzemeleri, Rojava'ya gönderilmek için toplanıyor. Ramazan ayından bu yana Rojava'ya 11 Tır ile 19 kamyon gıda gönderildi. Yardımlar aralıksız devam ediyor.
Batman Fakirköy (Fakira) halkı, geçmiş yıllarda köylerinde 47 Ezidi ailenin olduğunu belirtiyor. Bölgede yaşanan olaylar nedeniyle 1990’da herkesin çoluk çocuğuyla birlikte bölgeden kaçtıklarını söylüyor. Büyük bir kısmının Avrupa'ya kaçtığına dikkat çeken köy sakinleri, köylerine misafir gelen yakınları ve kirveleri için şöyle konuşuyorlar "Şengal'den gelen Ezidi kardeşlerimiz çok zor durumlar yaşamışlar. Kimisi gece gündüz ağlıyor. Çocuklar, kadınlar yaşadıkları acı durumları üzerinden atamıyor. Birinin babasının başı kesilmiş.Birinin eşine el konulmuş. Biri hasta yataktan kalkamıyor. Çok büyük acılarla bu bölgelere sığındılar. Hamile olan kadınlar var. Doktora ihtiyacımız var. İlaç sorunu yaşıyoruz. Bazı çocuklar yaşadıkları savaş nedeniyle toparlanamıyor. Engelli çocuk var. Dengesiz şartlar nedeniyle başını yerlere vuruyor. Biz onları görüp üzülmekten başka bir şey yapamıyoruz. Bir lokma ekmeğimiz var, onu da kardeşlerimizle paylaşıyoruz. Gıdamız şimdilik yeter. Uyuyacak döşek, yastık yok. 4 hanede 100'ün üstünde aile yaşıyor.
Nuri Tunay,Almanya'dan Fakira köyüne tatil için gelmiş. Burası onun ata toprakları. Gördüğü manzara karşısında bizlere şunları anlatıyor" 30 yıl önce bu köyde yaşıyorduk. Çıkan olaylar nedeniyle köyümüzü terkettik. Yıllar geçti Türkiye'de şartlar düzelince, tatil için gidip gelmeye başladım. Bu gelişim beni çok üzdü. Irak'tan gelen Ezidi'ler köyümüze yerleşmiş. Hallerine baktım perişanlık ve sefalet içerisindeler. 30-40 yıl oturduğumuz ev harabe durumda. Diğer ev onarılırsa kalınabilinir konumda. Ben bu evleri onlara veriyorum. Tadilat noktasında da elimden geleni yapmaya hazırım"dedi.
Ölmedik yaşıyoruz sadece
Heze Nazık" Yaşanan acılar karşısında canımız yanıyor. Elimiz kulağımızda, geride bıraktığımız yakınlarımızı bekliyoruz. Çocuklarımız ve bizler geceleri uyuyamıyoruz. Kimi çocuklar yaşadıkları acılar nedeniyle yataktan kabus görüp yerinden fırlıyor. Şengal'de çok sayıda yakınımız perişan durumda. Çok sayıda hamile kadının çocuğu anne karnında öldü. Biz koştuğumuz sırada hamile kadınlar yerde kaldı. Onların ne olduğunu bilmiyoruz. Şu ana kadar sağ kalmış olsalar bile şimdiye kadar ölmüş veya öldürülmüşlerdir. Yaşanan acıları tarif etmek imkansız. Ölüm her köşede mahsum insanların peşinde. Sebebini bilmiyoruz. Bunlar bizi sebepsiz öldürdü.Türkiye'de Bize yardım eli uzatan herkese teşekkür ediyorum. Burada bize yardım eli uzatılmasaydı biz ne yapardık? Evet ölmedik ama yaşıyoruz sadece.”dedi.