Bir Ruhi Su şiiri
Dün okuyunca mevcut durumu bir şekilde anlattığı için paylaşmak istedim.
Ne dersiniz, durum bu değil mi?
IRMAK
Ağaç demiş ki baltaya
Sen beni kesemezdin ama
Ne yapayım ki sapın benden
Bak şu ağacın bilincine sen
Ölen ben, öldüren benden
Bunca analar ağlayıp durur da
Akıp gider gelinciklerden
Kör müdür sağır mıdır bu ırmak
Ölen ben, öldüren benden
Her yerde böyle olmuş bu
Önce dağa, taşa, ağaca söyletmiş halk
Sonunda sabahın bir yerinden
Uyanıp kalmış ayağa ırmak
Ölen ben, öldüren benden
RUHİ SU
**
Bunca analar ağlayıp duruyor
Kör olduk da biz mi göremiyoruz.
Sadece izliyoruz
Bizim için savaştıklarını söylüyor taraflar!
Refahımız, huzurumuz, geleceğimiz, çocuklarımızın geleceği için!
Onurlu bir yaşam için!
Oysa biz/Bizler için barıştıklarını, barışacaklarını bekliyorduk
Barışı gösterip savaşa razı etmek de neyin nesi?
Halkın çocukları birer düşüyor toprağa
Düşerken ne düşünüyorlar,
Ne düşündüler bilir misiniz?
ÖLEN BEN ÖLDÜREN BENDEN
Demediklerini nereden bileceksiniz
Yöneten Irmak akıp gidiyor, dinlemiyor, bakmıyor arkasına, bıraktığı enkazı, yıkımı göremiyor.
Körleştiler
Körlük numarası yapıyorlar
Görmüyorlar/görmek istemiyorlar anaların gözyaşlarındaki kandamlacıklarını
Hadi körleştiler görmüyorlar diyoruz
Bağırıyoruz, haykırıyoruz, feryat figanlar yükseliyor ülkeden
Bu kez sağıra yatıyorlar
Duymuyorlar
Duymak istemiyorlar
Nereye kadar?
Biz/Bizler hala ‘Bize barışı vaat etmiştiniz’ diye haykırıyoruz.
Görmezlikten, duymazlıktan gelseniz bile inadına bağırmaya devam edeceğiz.
Siz/Sizler susun mu diyorsunuz?
Hayır susmayacağız
BARIŞI, KARDEŞLİĞİ, BİRLİKTE YAŞAMI HAYKIRACAĞIZ