Ülke genelinde olduğu gibi Diyarbakır’da da kutlanan 1 Mayıs’a farklı bir gözle bakmaya çalıştım. Kutlamadan çok, değişim ve dönüşüme dönük bir sinyal, yeşil ışık var mı? Gibi bir bakış açısıyla bakıp, 14 Mayıs’tan 15 Mayıs’a doğru sabah uyandığımızda barışa, kardeşliğe, huzura, mutluluğa hep birlikte ‘merhaba’ diyebilecek miyiz?
Evet, diyeceğiz gibi hissettim.
Meydanlar, renkliydi, huzurlu yarınlara işaret ediyordu.
Yaşlı, genç, işçi, işsiz, öğrenci, kadın, erkek, ötekileştirilen bütün kesimler meydandaydı gibi gördüm.
Diğer illere birebir tanık olmasam da, Diyarbakır’daki tanıklık aynen böyle bir şeydi.
Dağkapı meydanından örnek vermek gerekirse; AK Parti hariç bütün parti temsilcileri vardı. Sendikalar, dernekler, işçi temsilcileri, kadın örgütleri, gençlik örgütleri, STK’lar ve temsilcileri, herkes meydandaydı. Ermeni, Süryani, Alevi, Ezidilerin temsilcileri oradaydı.
Seçim öncesi bir konsensüs gibi düşündüm.
1 Mayıs işçi bayramı, ancak onların nezdinde değişim ve dönüşümün sinyaline dönük bir toplanma olarak da algılamak gerekir diye düşündüm.
Neden olmasın?
Diyarbakır’dan Türkiye’ye verilen, verilecek mesajların her zaman ülkenin yararına, geleceğine dönük mesajlar olduğuna tanığım. Dün, Dağkapı meydanından aldığım hava, kutlama sadece 1 Mayıs işçi bayramı ile sınırlı değildi. Zaten yapılan konuşmalardan da bunun böyle olmadığını anlamak mümkün. Konuşmaların hemen hemen tamamında 14 Mayıs seçimlerine vurgu vardı, değişim ve dönüşüme atıflar yapıldı.
Bugünkü gazetemizin başlığından zaten bunu çok net görmek, anlamak da mümkün.
“Bu düzen ya değişecek ya değişecek” başlığı sanırım günün özeti olmakla birlikte, aynı zamanda seçimin sonuçlarına da ciddi göndermeler yapıyor.
Evet, 1 Mayıs aynı zamanda değişim ve dönüşümün de sinyali oldu.
15 Mayıs sabahı yeni Türkiye’ye şimdiden ‘merhaba’ demek istiyorum.