Bir ülke düşün, olumsuz listelerde daima ilk 10 içinde, dolandırıcısı çok siber alem alımlarında en önde. Bir ülke düşün halkın alım gücü seviyesi

en düşüğe düşmede birinci olmuş. Sanat, spor, teknoloji, üretim, kalkınmada sıfır, başarısız, sadece negatifte birinci, pozitifte hep sondan birinci, ikinci, üçüncü...

Bunca gerçek ortadayken utanmadan cahil kibirlenişlerin, gafil ırkçılıkların kasıldığı, tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok sözünce sürekli zerre etki edemeyeceği olaylara etki etmişçesine palavralar sıkılan, kendini kandırmada, insanları aldatmada birinci bir ortam düşün.

Hayatım boyunca böyle utanç verici bir ortam daha görmedim. Eskiden hiç değilse biraz kuyruk varmış o kadar. Şimdi kuyruk mu dersin, göz göre göre yalanlar mı, pusu mu, nefret mi, kan emiciliği mi, her türlü kötülük mü, neler neler, çağ karanlığa gömülmüş ata yadigarı topraklarda...

Bir ülke düşün, iyiye gittiği yok, bu gidişle hep daha kötüye gidecek, saplanacak daha derine. Savaş olmamasına rağmen Akif gibiyiz, bülbüle, güle, sahiye hasret kaldık, çevremiz yangın yeri, tutuşmuş ümmet sahifeleri.

Oysa her anımız, her zerremiz, her nasibimiz birer mucize, Hakk'ın sonsuz kudretinin delilleri... Hayatı sahiden yaşamak için batıl batıya göçü bekleme, gerçekten yaşamak önce içerde başlar. İsveç, Norveç, Japonya... En ferah ülkelermiş, en çok intihar buralarda, sıkıntıdan intihar edenler varmış. Hayatın anlamı ne mühim olan mesele. Asıl meteryalist ülkeler fakir görebilene. Bu meselenin mana boyutu. Müslüman ülkelerin bulunduğu ahval bambaşka bir olay, içimizdeki zalimlerin başarısı, münafıkların nifakta zaferi...

Alışmak tuzak, alışma, hayretini arttır, tefekkür genişlet, ki ruhun enginlere açılsın, bir ülke ancak hücre hücre değişebilir, ruh ruh, güven güven, inanç inanç...

Nasıl oda oda çöktüyse yine ancak oda oda imar edilebilir.

Mutluluk ölçüyle... Maddi ve manevi devrim gerek, gelişim gerek... İkisi bir arada elzem...