‘Bünyesinde adeta 4 yürek taşıyanları’ anlattı

Naci Sapan’ın kaleminden

TİGRİS HABER - KÜRDİANA DÜĞÜMÜ’nden çözdüklerimi paylaşarak, vefa denen anlamlı kelimeyi anlamıyla birlikte gözlerden uzak bir yerlerden indirip, 68-78 kuşağının ortak değerlerine oturtmaya çalışacağım.

Aslında bunu yapan ben değilim, 40 yıldır dostluğunu yüreklerimde hissettiğim Yüksel Avşar ablamın yazdığı KÜRDİANA DÜĞÜMÜ kitabından seçtiklerimin arasından aktaracağım. Yüksel abla, Kendi kuşağına çok ciddi bir vefa ile karşılık veriyor, 78 kuşağının çocuklarını ‘Adeta bünyelerinde 4 yürek taşıyorlardı’ diye tanımlıyor.

Kitap, 12 Eylül askeri darbesinin çok öncesine, o döneme, sonrasına, bugünlere kadar olan yaşananları içinde barındıran başlı başına bir kütüphane dimağı gibi. Avşar ailesinin ve aşiretinin soy ağacına, Rusya coğrafyasına, ailenin Ankara ile kesişen yaşam hikâyesine kadar uzanan bir güzergâhın özeti aslında. Sosyalistlerin, Devrimcilerin, Kürtlerin, özetle halkların çocuklarının içinden geçtiği işkence tezgâhının RİTÜELLERİNİ zaman zaman yumuşak, zaman zaman sert bir dille gündemleştiriyor Yüksel Avşar. İşkence tezgâhında iken, dışarıdaki yaşama göz kırpan yaşam direngenliğini, direnci, direnmenin hayalini gerçeklerle buluşturmayı o kadar iyi anlatmış ki…

Kitabın tamamını anlatmak, hikâyenin tamamını okuyucuya aktarmak elbette ki mümkün değil, o nedenle, kendime göre Yüksek abla’nın anlatımını şöyle özetlemeye karar veriyorum, hep birlikte okuyoruz;

Bünyesinde adeta 4 yürek taşıyan 12 Eylül yoldaşlarından, devrimcilerinden söz ederek onları harika bir tanımla taçlandırıyor. Bu harika tanımlama ile aynı kuşağın bireylerinin gönlüne hitap ediyor, bu aynı zamanda kendi kuşağına ve fertlerine bir vefa.

‘Sınıfsız, sınırsız’ aynı zamanda karşılıksız sevginin gerçek anlamda var olduğu bir döneme, dönemin anlam ve önemine parmak basıyor. 68’i 78’lilere bağlayan kuşak geçişlerine ve bireylerin yiğitliğine ciddi vurgular yapıyor Yüksel Avşar.

Yüksel Avşar, o dönemin en bilinen, tanınan, tanıyan tanıklarından biri. O Türk ve Kürt devrimcilerini çok iyi tanıyor, onlar da Yüksel ablayı.

KÜRDİANA DÜĞÜMÜ, 12 Eylül dönemi, Kürt meselesinin düğümünün körleştirildiği bir dönem olarak değerlendirilmesi gereken bir dönem olmasının yanı sıra, sadece Kürt meselesi ile kalmadı, aynı zamanda Türkiye’nin kördüğümü oldu. Kitaptaki bölümler, hikâyeler, işkence tezgahında iken Türkiye’nin aydınlık geleceğine yönelik düşüncelerin yürekli insanların fedakarca çabalarına hak ettiği anlamı yüklüyor.

Xoçuvan’da, Rus mimarların ürünü evlerinde, dönemin kalorifer sisteminden söz ediyor Yüksel Avşar. Yüksel ablanın titiz yaşam biçiminin temellerinin Xoçuvan’da atıldığı konusunda hiç bir şüphemiz yok artık.

Anos nenesinin Xoçuvan’daki kucak korumaları Yüksel ablayı işkence tezgâhında da korumuş, korunak olmuş, yaşama bağlamış. İşkence tezgâhındayken, Anos nene yaşanmışlığı olmasa, belki de yaşama sarılmayacak, direnmeyecek, gelecek için güzel günler hayali kurmayacak. En azından ben öyle anladım.

Yüksel abla’nın, Anos nenesini anlatışı, Avşar ailesinin tarihsel kronolojisi ile birlikte yaşanmışlıkların kronolojisini özet olsa da sunuşu mükemmel. Cumhuriyet tarihinde Türkiye’deki saltanat kavgasının dönüp dolaşıp mutlaka Kürtlere uzanan ‘Ceberrut’ tarafını anlatış biçimi çok sakin ve anlaşılır.

Kitabın tamamını anlatmaya gerek var mı?

Bence yok.

Kitabın arka sayfalarındaki bol fotoğraf albümü, kitabın sayfalarındaki bilgilerle eşdeğer kıymette fotoğraflar. Aynı zamanda kitapta anlatılanları da destekliyor.

Gözaltı süreci, DAL işkence tezgâhı seansları, Xoçuvan, Anos nenesi, nenesinin kucağına işkence tezgâhına rağmen sığınışı Yüksel Avşar’ın KÜRDİANA DÜĞÜMÜNÜ özetliyor.

Eline, gönlüne, yüreğine, beynine, kalemine sağlık Yüksel abla.

Bünyesinde adeta dört yürek taşıyan 68 ve 78 kuşağının yiğitlerine selam olsun…